प्रसंग पहिला - ऑफिसचा रिकामा वेळ
"काल सुनबाईला चांगले झापले." ऑफिसचे एक लिपिक काका, दुसऱ्या लिपिक काकांना त्यांच्या नवविवाहित सुनेबद्दल सांगत होते,"अरे तिचे आई बाबा आले की मस्त साडी, मंगळसूत्र, हातभर बांगड्या सगळा श्रृंगार करुन राहते आणि एरवी एखाद्या अविवाहितेसारखी असते."
"हे काही चांगले लक्षण नाही,"दूसरे लिपिक काका,"काय अर्चना बरोबर बोललो ना मि !"
मि स्वताला निरखुन पाहिले आणि त्यांना म्हणाले,"माझ्या ना पायात जोडवी ना हातात बांगड्या ना गळ्यात मंगळसूत्र ना भांगात कुंकु !" हसत मि, "तेव्हा मि तिला जज करने अजिबात योग्य नाही." विषय संपला. दोन्ही रिटायरमेंटवर आलेले काका मीटिंग बर्खास्त करुन आपल्या जागेवर गेले.
प्रसंग दूसरा - रविवारची मोकळी दुपार
"तु किती मोबाईल बघतेस?" आई,"जा कपडे बदल. स्कर्ट आणि टॉप काढ, सलवार घाल. पाहुणे येतीलच थोड्या वेळात घरी."
"बदलते !" आत जाऊन शॉर्ट स्कर्ट काढला आणि लॉन्ग स्कर्ट घातला. पाहुणे आले. आईने माझ्याकडे तीक्ष्ण कटाक्ष टाकला. कारण मि सलवार न घालता फक्त स्कर्ट बदलला होता. मि फक्त स्माइल दिली. एंजियोप्लास्टी झालेल्या आईसोबत वाद टळला.
प्रसंग तीसरा - संध्याकाळी चहाची वेळ
"अथर्व 6 वर्षांचा झाला. होउ दे दूसरे मुल. एकाला एक भाऊ बहिन पाहिजेच." सासुबाई अगदी गंभीर होउन...
"हो !" मि अगदी रिलॅक्स होउन,"अथर्व 10वर्षांचा झाल्यावर बघेल. तेव्हापर्यंत बोर झालेली असेल मि पण. मग ठेविन. तुम्ही येणारच बाळंतपन करायला!"
"🙆🤦♀️😱" बिचारया सासुबाई !
प्रसंग चौथा - ऑफिसचा लंच टाईम
"आपल्याला अभ्यास केलेच पाहिजे, इथे आपले काहीच खरे नाही."एक सहकर्मी !
"खऱच आता आपले वय आहे. पुढे जबाबदारया वाढतील आणि वय पण!"दूसरा सहकर्मी !
"नाहीतर काय? मुल झाले की काहीच होत नाही. तरीही करतेय मि अभ्यास. पण दूसरे बाळ झाल्यावर नाही होणार. " तीसरी सहकर्मी!
अशा टेंशनच्या वातावरणात मि मस्त चेयरवर रेटून होते.
"अर्चनाला टेंशनच नाही बापा." एक सहकर्मी
"कसे असेल बाबा, चांगला पगार येतो दोघा नवरा बायकोचा मिळून."दूसरा सहकर्मी.
"हो, मि तर 35ची झाल्यावर परत अभ्यास सुरु करणार रे बाबा !" सर्व माझ्याकडे भुवया उंचावून, मि "अरे अभी तो पार्टी शुरू हुई है, सो लेट्स एन्जॉय !" 😉🤣🤣🙏 सर्वांचे चेहरे खुललेले..
प्रसंग पाचवा - मतदानाचा दिवस
माझी पटपट स्वयंपाक करुन मतदानाला जायची घाई. "अग हा फोन घे आणि सांग त्यांना मि औषधि घेऊन झोपलोय म्हणून !"आमचे हे.
पण मि फोन रिसीव करायच्या आधी कट झालेला. म्हणून मग 102 ताप असल्यामुळे घरी राहिलेल्या आमच्या ह्यांनी फरमान सोडला,"एक काम निट होत नाही तुझ्याकडून!"
"नाही होत !" एवढे म्हणून मि परत माझ्या कामाला लागलेली. कारण तब्येत ख़राब असलेल्या आणि खूप कष्टाने सुट्टी घेतलेल्या, कामाच्या टेंशनमधे असलेल्या ह्यांच्याशी वाद करण्यात मला काही अर्थ वाटला नाही. थोड्याच वेळात साहेब हसुन बोलायला तयार.
पाचही प्रसंगात वातावरण टेंशनचे आणि वादविवादावर आलेले. पण केवळ लाइटली घेतल्यामुळे हसण्यावर निवळलेले. तेव्हा,
चला खुलून बोला,
मन स्वच्छ ठेवा !
सोडा मनाचे खेळ खेळने
ह्याचे त्याचे मनाला लावून घेणे!
घेउन लोड हृदयावर,
जाल विकतच्या बिछाण्यावर !(हॉस्पिटल )
कधी कोणी बोलले म्हणून काय झाले?
शरीराला कुठे छिद्र पडले?
मग इतका बाउ का करायचा,
उगाच स्वताला त्रास करुन घ्यायचा,
आणि आपल्याच आप्तांना ताप द्यायचा !
बरोबर ना !
लेख वाचल्याबद्दल धन्यवाद. आपल्या प्रतिक्रिया नक्की द्या. शुद्धलेखनाच्या चूका माफ कराव्यात.
धन्यवाद !
©®अर्चना सोनाग्रे वसतकार
"काल सुनबाईला चांगले झापले." ऑफिसचे एक लिपिक काका, दुसऱ्या लिपिक काकांना त्यांच्या नवविवाहित सुनेबद्दल सांगत होते,"अरे तिचे आई बाबा आले की मस्त साडी, मंगळसूत्र, हातभर बांगड्या सगळा श्रृंगार करुन राहते आणि एरवी एखाद्या अविवाहितेसारखी असते."
"हे काही चांगले लक्षण नाही,"दूसरे लिपिक काका,"काय अर्चना बरोबर बोललो ना मि !"
मि स्वताला निरखुन पाहिले आणि त्यांना म्हणाले,"माझ्या ना पायात जोडवी ना हातात बांगड्या ना गळ्यात मंगळसूत्र ना भांगात कुंकु !" हसत मि, "तेव्हा मि तिला जज करने अजिबात योग्य नाही." विषय संपला. दोन्ही रिटायरमेंटवर आलेले काका मीटिंग बर्खास्त करुन आपल्या जागेवर गेले.
प्रसंग दूसरा - रविवारची मोकळी दुपार
"तु किती मोबाईल बघतेस?" आई,"जा कपडे बदल. स्कर्ट आणि टॉप काढ, सलवार घाल. पाहुणे येतीलच थोड्या वेळात घरी."
"बदलते !" आत जाऊन शॉर्ट स्कर्ट काढला आणि लॉन्ग स्कर्ट घातला. पाहुणे आले. आईने माझ्याकडे तीक्ष्ण कटाक्ष टाकला. कारण मि सलवार न घालता फक्त स्कर्ट बदलला होता. मि फक्त स्माइल दिली. एंजियोप्लास्टी झालेल्या आईसोबत वाद टळला.
प्रसंग तीसरा - संध्याकाळी चहाची वेळ
"अथर्व 6 वर्षांचा झाला. होउ दे दूसरे मुल. एकाला एक भाऊ बहिन पाहिजेच." सासुबाई अगदी गंभीर होउन...
"हो !" मि अगदी रिलॅक्स होउन,"अथर्व 10वर्षांचा झाल्यावर बघेल. तेव्हापर्यंत बोर झालेली असेल मि पण. मग ठेविन. तुम्ही येणारच बाळंतपन करायला!"
"🙆🤦♀️😱" बिचारया सासुबाई !
प्रसंग चौथा - ऑफिसचा लंच टाईम
"आपल्याला अभ्यास केलेच पाहिजे, इथे आपले काहीच खरे नाही."एक सहकर्मी !
"नाहीतर काय? मुल झाले की काहीच होत नाही. तरीही करतेय मि अभ्यास. पण दूसरे बाळ झाल्यावर नाही होणार. " तीसरी सहकर्मी!
अशा टेंशनच्या वातावरणात मि मस्त चेयरवर रेटून होते.
"अर्चनाला टेंशनच नाही बापा." एक सहकर्मी
"कसे असेल बाबा, चांगला पगार येतो दोघा नवरा बायकोचा मिळून."दूसरा सहकर्मी.
"हो, मि तर 35ची झाल्यावर परत अभ्यास सुरु करणार रे बाबा !" सर्व माझ्याकडे भुवया उंचावून, मि "अरे अभी तो पार्टी शुरू हुई है, सो लेट्स एन्जॉय !" 😉🤣🤣🙏 सर्वांचे चेहरे खुललेले..
प्रसंग पाचवा - मतदानाचा दिवस
माझी पटपट स्वयंपाक करुन मतदानाला जायची घाई. "अग हा फोन घे आणि सांग त्यांना मि औषधि घेऊन झोपलोय म्हणून !"आमचे हे.
पण मि फोन रिसीव करायच्या आधी कट झालेला. म्हणून मग 102 ताप असल्यामुळे घरी राहिलेल्या आमच्या ह्यांनी फरमान सोडला,"एक काम निट होत नाही तुझ्याकडून!"
"नाही होत !" एवढे म्हणून मि परत माझ्या कामाला लागलेली. कारण तब्येत ख़राब असलेल्या आणि खूप कष्टाने सुट्टी घेतलेल्या, कामाच्या टेंशनमधे असलेल्या ह्यांच्याशी वाद करण्यात मला काही अर्थ वाटला नाही. थोड्याच वेळात साहेब हसुन बोलायला तयार.
पाचही प्रसंगात वातावरण टेंशनचे आणि वादविवादावर आलेले. पण केवळ लाइटली घेतल्यामुळे हसण्यावर निवळलेले. तेव्हा,
चला खुलून बोला,
मन स्वच्छ ठेवा !
सोडा मनाचे खेळ खेळने
ह्याचे त्याचे मनाला लावून घेणे!
घेउन लोड हृदयावर,
जाल विकतच्या बिछाण्यावर !(हॉस्पिटल )
कधी कोणी बोलले म्हणून काय झाले?
शरीराला कुठे छिद्र पडले?
मग इतका बाउ का करायचा,
उगाच स्वताला त्रास करुन घ्यायचा,
आणि आपल्याच आप्तांना ताप द्यायचा !
बरोबर ना !
लेख वाचल्याबद्दल धन्यवाद. आपल्या प्रतिक्रिया नक्की द्या. शुद्धलेखनाच्या चूका माफ कराव्यात.
धन्यवाद !
©®अर्चना सोनाग्रे वसतकार
No comments:
Post a Comment