एवढंसं पिलू माझं
टुणूक टुणूक शाळेत जातं.
काय समजतं, काय उमजतं
त्याचं त्याला माहित !
हिंदी मात्र खुप छान बोलतं,
स्वतःशीच कधीतरी इंग्लिशही बडबडतं !
माझ्या कानाशी येऊन भिंगोट्यासारखं गुण गुण करतं !
सारं काही ठीक,
पण पाठीवरचं ओझं पाहून काळीज धडधडतं.
पोर तर अजून पाहिलीतच जातं,
परीक्षेसाठी सारं घर डोक्यावर घेतं.
इतकं तर आम्ही दहावीतही नाही शिकलं,
जितकं इंग्लिश त्याचं आताच पाठांतर झालं.
कळत नाही केव्हा पोर इतकं मोठं झालं?
कवितेचे सर्व हक्क कवयित्रीकडे राखीव आहेत. परवानगी शिवाय कुठेही प्रकाशित किंवा प्रस्तुत करु नये ही विनंती.
धन्यवाद
©®अर्चना सोनाग्रे वसतकार
No comments:
Post a Comment